Wreszcie jest! Zredagowałam pamiętnik dziadka Janka
W tym roku - 2022 - dziadek Janek skończyłby 100 lat.
W tym roku skończyłam redakcję jego pamiętnika. ✍
Pierwotnie spisał go na maszynie do pisania. Zadrukowane kartki A4 wraz z kopiami wykonanych rysunków zostały zbindowane i zamknięte zieloną plastikową okładką. Taki egzemplarz otrzymałam w maju 2019 r. ze szkoły w Niekłaniu. Mając nadzieję, że temat zainteresuje pozostałych członków rodziny, przepisałam wszystko do komputera, zredagowałam, poprawiłam błędy i uporządkowałam treść, zrobiłam przypisy do informacji, na temat których znalazłam jakieś źródła, nadałam tytuły poszczególnym fragmentom i całości, starając się jednak nie zaburzać potocznego stylu wypowiedzi Dziadka. Praca ta, mimo że żmudna, była dla mnie jak wycieczka w przeszłość, do świata i ludzi, którzy już odeszli.
Dzięki zatrzymywaniu się przy każdym słowie i zdaniu, mogłam towarzyszyć dziadkowi Jankowi w wędrówkach po Wielkiej Wsi i Mikorowie, podziwiać jego talent i zapał do muzyki oraz zaradność, "posłuchać" imieninowego przemówienia prapradziadka Śtoloka. Dostrzegłam też bardzo duże podobieństwo braci Rurarzów - Jana i Gabriela. Dzięki tym spotkaniom lepiej rozumiem siebie, swoje zainteresowania i charakter. Doceniam dziedzictwo, które otrzymałam.
Wracając niemal co roku do Niekłania, odwiedzając groby tych, którzy zostali zapisani w pamiętnikach obu dziadków - Janka i Gabrysia, czuję, że wracam do Domu, do ziemi, z którą tak mocno był związany los moich przodków.
To wspaniałe uczucie, kiedy wiem, że moim bliższym i dalszym krewnym mogę udostępnić naszą rodzinną historię.
Dziękuję Pani Dyrektor Zespołu Szkół w Niekłaniu Wielkim - Teresie Pokusie za zaufanie i udostępnienie mi pamiętnika dziadka Janka oraz serdeczną rozmowę w maju 2019 r.
Jeśli ktoś jest zainteresowany, mogę całość pamiętnika przesłać na maila. W takiej sytuacji, proszę o kontakt.
Komentarze
Prześlij komentarz